Ooo ja hoor, het is vandaag zowaar een zonnige dag! Iets wat 'drukkend' maar we gaan niet zagen e :)

Dus dacht ik bij mezelf "laat ik mij eens gezellig buiten installeren met een goed boek, mijn fles water en de beentjes in de zon".
Klinkt zéér fantastisch, al dacht ik na een kwartier "pff, het is mij hier te warm, laat ik weer binnenkruipen met mijn boeltje".
Zo heb ik ook eens kunnen ondervinden dat ook dit tijdens mijn zwangerschap helemaal anders is.
Terwijl ik vroeger in slaap kon vallen in volle zon bij dertig graden, voel ik mij nu na een dikke tien minuten reeds een gebraden kip.

Enfin, van hierbinnen kan ik er heus ook van genieten. Schuifraam open, een fris windje en een ijsje. Goed genoeg voor mij!
In de late namiddag onderneem ik poging twee.


Ondertussen nog even een prent delen die ik vandaag tegenkwam.

Jooaa, ik kan er mij in vinden!

:)

Een beetje een "excentrieke" 24-jarige dame, maar ik vind ze goed!

30 !

Neen, geen dertig appelen noch peren, maar wel 30 weken zwanger!

Wat is de tijd al voorbij gevlogen!
Klagen mag ik zeker niet, want al bij al heb ik een zalige zwangerschap (eerste twee maand niet inbegrepen).
Er zit een enorm woelewatertje in mij waar ik al erg van hou!
Hij doet het overigens zeer goed! Zit perfect op gemiddelde qua lengte en gewicht (1kg430 en 34 cm).
Bij geboorte zou hij rond de 3kg300 wegen.
Zeer goed dus!

Zijn bewegingen worden met de dag heviger, waardoor ik meerdere malen wel een voet op mijn ribben voel schoppen en dit dan toch wel even 'onaangenaam' is.
Maar ach wat, als het dat maar is :)

Ook ben ik nu al drie weken thuis. Voor mij leek het nog helemaal niet zo lang! Vooral omdat ik nog geen moment stilgezeten heb.
Zaken regelen voor de geboorte, schoonmaken, afspreken met vriendinnen die ik al lang niet meer zag, genieten van een terrasje, lezen,... En oja, nu heb ik eindelijk weer de tijd voor een goed boek!
Ik las er al twee uit (van zo'n slordige 400 pagina's  elk) zonder het goed en wel te beseffen.
Ik heb het erg voor thrillers. Niet het soort thrillers met vampieren (en andere zever).
Ook romans en 'fantasy'- verhalen boeien me echt niet. Na vijf pagina's van zo'n genre lig ik al in slaap.
Enkel autobiografische boeken kunnen me naast (goede) thrillers boeien.
Liefst dan nog een dik boek, waarom weet ik niet meteen, ik vind het gewoon zalig om het in mijn handen te hebben.

Wat staat er nog op de planning?:
- geboortekaartjes en suiker! (o ja daar moet 'dringend' werk van gemaakt worden!)
- geboortelijst
- 4 kinébeurten
- afspraak bij de vroedvrouw voor een rondleiding
- het bedje helemaal klaar zetten
- in augustus alle kleertjes wassen/strijken
- (ook in augustus) mijn valies maken! Waaaaaaaaah spannend!
- op het stadhuis een hoop papieren in orde brengen. Aangezien ze daar niet van de snelste zijn kunnen we er best ook niet te lang meer mee wachten..
- 'zwangerschapszwemmen'! Trouwens, mama, we moeten nog afspreken hiervoor!

Ondertussen niet vergeten genieten van de tijd die er nog is met ons twee :)
Maar, ik zal alvast beginnen met mijn verjaardag goed te vieren :)

Ik zal m.a.w nog weten wat doen de komende tijd.

Zelf kan ik het haast niet geloven dat het binnen twee maand al zover is.
Het leek mij altijd snel te gaan bij andere zwangere dames, maar nu ik zelf zwanger ben vliegt het gewoon voorbij!
Ik geniet dus vooral nog van het gewriemel in mijn buik :)
Al zal ik natuurlijk nog meer blij zijn als ik die druktemaker kan vastnemen :)

En nadien???? Op naar de fitness!
Niet om me gaan 'af te beulen' maar wel om weer in conditie te raken. Want door mijn -toch wel pijnlijke- onderrug is mijn conditie er zwaar op achteruit gegaan.. Moeilijk voor mij aangezien deze vrij goed zat door mijn vele dansen en fitness.

Nu hoor ik sommige denken 'wacht met zoiets te zeggen tot je kind er is, er zal nog maar weinig tijd zijn voor iets anders'.
Wel..ik ben eerder van het principe: 'waar een wil is is een weg'..
Ik heb een serieuze wil, dus die weg zal ik ook wel vinden..
Het is niet omdat je een kind hebt dat je leven plots zal ophouden en je niets meer voor jezelf kan doen. Zo ben ik trouwens ook niet opgevoed.

Dus bij deze, ik vind wel een oplossing.
Daarbij, ik denk iemand te kennen die met veel plezier een kleine twee uurtjes op haar kleinzoontje zal willen passen terwijl ik ga sporten ;) Nietwaar moeder? :p


Maar zover zijn we nog niet, eerst nog wat zaken in orde maken, dan mag ons ventje komen :D

Ja, ik krijg rechtopstaande haren van het vele gezeur..

De laatste tijd lees (of hoor) ik niet anders dan frustraties (die toch nooit zullen opgelost raken), gezeur, klagen en zagen,...

Ik zeg hiermee niet dat ik de eeuwige optimist ben. Helemaal niet.
Maar ondertussen ben ik wel al tot de constatatie gekomen dat klagen makkelijk is, maar dat je -door je meerdere malen vast pinnen op dezelfde frustraties-  geen stap verder komt.
Integendeel, je werkt alleen maar op de zenuwen van mensen rondom jou.
En dan spreek ik deels uit ervaring.

Wanneer je dan de krant open slaat en dingen leest van mensen die plots (zeer jong) overleden zijn bijvoorbeeld, die van het leven genoten, hun steentje hebben bijgedragen, enzoverder.
Dan denk ik soms wel eens..."waar wij ons allemaal zo druk kunnen om maken"..

Ikzelf ben verre van perfect, heb al bepaalde zaken 'mispeuterd' in mijn leven, zal dingen doen die in sommige mensen hun ogen 'slecht' lijken, ik ben geen primus, geen handige harry, ben zeer temperamentvol, ik heb lak aan commentaren van andere mensen. Of die nu persoonlijk tegen mij gezegd worden of 'achter mijn gat'.

Maar ik geniet wel van het leven op mijn manier (en vind dit goed zo), ik hou enorm van mijn job en de dingen die ik tot hiertoe heb bereikt, ook al was het af en toe met een omweg.
Ik probeer positief tegen het leven aan te kijken, ook al lopen er vele zaken mis, waar ik niet altijd -rechtstreeks- kan aan doen.


Geluk maak je deels zelf..frustraties daarentegen ook.

Klaar voor de eindsprint!

Wat is het lang geleden dat ik nog iets schreef!
Ik geloof dat ik vooral door een gebrek aan tijd niets meer liet horen.
Of soms ook wel een gebrek aan 'goesting' :)

Ondertussen zijn we juni. Lente. Tenminste dat denk ik. Je zou me kunnen vertellen dat het herfst is...en ik zou het geloven.

Mijn zwangerschapsverlof is deze week ook officieel van start gegaan. Hoera.
Woensdag 6juni was dé dag!
Nu ben ik nog drie maandjes thuis om alles (verder) te regelen vooraleer mijn kleine schat er is.
Hopelijk blijft hij dan ook nog even waar hij is tot eind augustus/begin september. Want mama en papa hebben nog wat werk voor de boeg :)

Gelukkig heb ik na de bevalling ook nog tijd om van mijn eerste kindje te genieten!
Ik hervat het werk dan ook maar eind februari/begin maart.
Dus: genieten geblazen!

Wat zal dat genieten inhouden?:
1. gewoon samen zijn met mijn zoontje en vriend
2. wandelingetjes maken met ons drie
3. op bezoek gaan bij mijn ouders, schoonouders, meme, pepe,...
4. veel bezoek krijgen...uhum :p
5. mijn zoon gaan voorstellen op het werk!
6. gaan winkelen met mijn zus. Wedden dat zij met de buggy zal willen rijden?
7. een weekje centerparcks in (eind)november. Samen met mijn ouders, zus, schoonbroer en mijn twee schatten!
8. watergewenning met de zoon in centerparcks :p

Kortom, veel te veel om op te noemen.

Die mooie momenten probeer ik me dan ook voor ogen te houden wanneer het even minder gaat..

To do deze maand: geboortelijst gaan opstellen!