Een hoofdje dat mijn blaas gebruikt als kussen.
Handjes die mijn baarmoeder zien als een boksbal.
Een mini lijfje dat -tijdens de hik- mijn buik doet springen.
Een poepje dat mijn maag tot een pannenkoek stampt.
Voetjes die vinden dat ik gerust met wat ribben minder kan.
Achteraf zal ik dit alles enorm missen.
Nu heb ik dit minimensje nog voor mij alleen,
terwijl ik hem binnenkort moet delen met de mensen om me heen..
Nog even in spanning leven,
nadien kunnen we je eindelijk in ons armen nemen!
Heel mooi geschreven!
BeantwoordenVerwijderen